“En lütten Sparling bün ik man…”? – Fruens as Schrieverslüüd
“En lütten Sparling bün ik man” is en Zitat vun Martha Müller Grählert. Se hett “de Ostseewellen”, jo, “de Oostseewellen trecken an den Strand” schreven, nich de Noordseewellen. Dat weer de Ursprungsversion vun dat Gedicht, wat an de Noordsee verleggt Karriere maakt hett un ok vundaag nich dood to kriegen is. Dat weer denn ok ehr eenzige grote Erfolg. Anners erinnert sik nüms mehr an ehr. Düt Schicksal deelt se mit veel annern plattdüütsche Schrieversfruuns. En Handvull vun jüm sünd bekannt worrn, so as de beiden Oostfresschen Wilhelmine Siefkes un Greta Schoon. Anners hett dat vörwiss en Barg Fruunslüüd geven, de schreven hebbt, man de allermehrsten vun jüm sünd unsichtbor bleven. Anners as de Mannlüüd. Dat is dat Thema vun de Bämsen-Dagfohrt in düt Johr. Sodennig kunn een mal över de snacken, de mehrstendeels gor nich vörkamen doot. Ingrid Straumer hett en kotte Geschicht vun de Bämsen-Dagfohrt sülvst un de Rull vun Fruunslüüd dorbinnen geven. De fallt över Johrteihnten bannig dünn ut. Leider müss de Vördrag över Waltrud Bruhns Breven utfullen, wieldat de Referentin Doreen Brandt krank worrn is. En beten schaad ok, dat bi’t Literarische Kleebrlatt nich ok blots Bökers vun Fruuns besnackt worrn sünd. Mi dücht, dat harr op de 74. Bämsen-Dagfohrt mit düt Motto goot tohoop passt.
