NEDDERDÜÜTSCH AUTORENDREPEN 2025
Hans-Werner Grave
De Kreien vun Ellernholt
Se weern mal wedder düchtig togang, de Kreien vun Ellernholt,
jüstso, as sik dat schickt för en orntlich Kreih, all mit’nanner.
Jümehr Spektakel weer so luut, dat een den annern nich verstunn.
Man blots Ellernholts Luten kunn för Roh sorgen.
He weer een, de sik dörsetten un op`n Putz hauen kunn.
Een, de se to mehr Platz un Foder föhren wull.
Jedeen schull in Freeheit leven.
Keeneen mehr op en annern Krakeelkopp anwiest.
En gollen Tiet schull för jüm kamen.
Bet op de Kreihen mit en witten Plack, de wull he utsluten.
Dat weren sien Versprekens.
Un in’t Verspreken weer Ellernholts-Luten jümmers goot ween.
Eenerlei, wat dorvun worr. Hauptsaak, de annern danzen na sien Krakeel.
Man blots alleen kunn he nix warrn.
Luten harr aver Hülp an sien Siet: Barkenholts-Greet vun güntsiets.
Mit twee sülvern Striepen an ehren Flunken wuss se över allens Bescheed.
Luut krakelen as de Annern brukk se al lang nich mehr.
Dorvör harr se Ellernholts-Luten.
Un de kreeg ok twee sülvern Striepen an sien Flunken.
„Kiekt mal“, prahl he mit swullen Boss.
„Jeedeen kriggt nu ok bald twee sülvern Striepen.
Bet op de Kreihen mit en witten Plack, de warrt utslaten!
Wi bruukt hier keen frömme Kreien!
Ik warr dat allens för jem kloor maken.
Ji bruukt nix mehr doon as mi joon Stimm geven.
Denn kummt de gollen Tiet för uns, jeedeen warrt in Freeheit leven,
un keeneen mutt noch op dat Krakeel vun de Annern hören!“
De Saak harr man blots en Haken:
De Kreien mit’n witten Plack weren sünners plietsch un all de Annern wiet över.
Se kregen uk dat Verbinnen to Barkenholts-Greet op de Reeg.
De weer vergretzt na Ellenholts-Luten prahlsch Opspelen
un harr dat Verbinnen to em heel afbraken.
Keen Krakeel mehr? Dat keem ehr grulich vör.
Wat is en Kreih ahn Krakeel?
Se harrn doch jümmers allens mit’nanner maakt ahn Ansehn vun swart un witt.
Ne! Utslaten schull keeneen warrn.
Een weer jümmers för den Annern dor west.
Un so schull dat ok blieven!
Man wat worr ut Ellernholts-Luten?
De un sien Mitflegers kregen jeedeen sien egen Boom,
een höger as den annern, un Luten den höögsten.
Dor sitt se nu un töövt op de gollenTiet.
Man blots dat Verbinnen vun Ellernholts-Luten
to Barkenholts-Greet kummt nich in’e Gang.
Ofschoonst he as narrsch op sien sülvern Striepen klopp.
De eenszig Bott, de ut dat Güntsiets kummt, is:
„Töövt Se en Ogenblick !……Töövt Se en Ogenblick!……Töövt Se en Ogenblick!
Övrigens: Wenn Se dat to lang duert in de golden Tied,
versöökt Se dat nochmal all mit’nanner!“