„PLATT FÖR HÜÜT UN MORGEN“, NEDDERDÜÜTSCH AUTORENDREPEN 2022
Manfred A. Sahm
Mien niege Feernseher
Dat kennt woll jedereen. Kört vör Wiehnachten gifft in dien Huusholt mol wedder en Elektroreedschop sienen Geist op.
Mol is dat de Elektroheerd, de Waschmaschien, de Radioapperat or de Glotzkist.
Bi mi weer dat vör welke Tieden de Feernseher, un dat is jo meist en Mallöör. Du freust di al lang schon op de salvungsvulle Reden vun de een or de anner Politiker to de Festdaag un schallst dat verpassen? Nee, dat geiht gor nicht!
Also mutt rechttiedig en niege Kiekschapp her. Man de sünd hüüt jo so wat vun modern, vull von techn’sche Utfunnen, vun de ik – dat mutt ik togeven – nich veel verstah. To’n Bispill hef ik bet dorhen noch nienich wat vun en „Festplatten-Receiver“ höört.
De Apperat funkschoneerte ok heel goot, so för den Huusgebruuk, aver all de Mööglichkeiten müss man eerst mit de Tiet rutfinnen.
An een Avend leeg ik in mien Bett un kunn nich inslapen. Dat weer al na Middernacht, as ik wedder opstunn un dacht, ik kann jo noch en beten feernsehen, mol kieken, wat dat denn üm disse Tiet noch so gifft.
Ik schalt den Apperat in un denn heff ik mi bannig verfehrt! Op de Bildschirm weren luter nakelte Fruunslüüd to sehen, ahn dat de Senner so en Warnhinwies geven harr. To’n Bispill, dat Kinner in ehre Bedden blieven schüllen or Lüüd, de ene Süük mit ehr Hart hebbt, man lever ene Stünn spazeren gahn.
De Nakelten harrn riesige Bossen, also, dat müssen Bossen west sein, wat anneret wasst dor jo nich! Ik heff solke Dinger noch nienich in mien Leven sehn.
Woans künnt de Fruuns mit so solke Bossen överhaupt graad stahn? Se möten doch na vörn fallen. Aver villicht hebbt se se mit so’n Klettband an de Wand fastmaakt.
Op eenmol fungen se an, sik mit ehr Hänn toeerst an ehr Bossen to faten un denn över de heele Lief to straken. Över de Buuk, de Sieden un de Benen un ok mang de Benen!
Un dorbi weren se al an’t Stöhnen:
»Ooh, ooh, aah, ooh, ooh!«
Ik dacht: »Wat hebbt de denn? Wat is denn dor los?
Villicht hebbt se ene heel fienföhlige Huut?
Dat kann sien, dat kann sien, , denn so wat gifft dat!«
Dat weet ik tofällig nipp un nau, wiel ik datsülve ok al mol hatt harr. Ik harr ene Gripp, mien Kopp un miene Lenken deen bannig weh, aver dat Slimmste weer, dat de Huut so förchterli kittelig weer. Dat weer Wahnsinn – överall wo ik henfaat, föhlte sik dat as wund un apen an.
Do heff ik mi dacht, dat hebben de Wiever villicht ok. Man, wenn ik so wat heff, denn hör ik doch op to straken , aver de hebbt egalweg wieder maakt!
Un denn hett ene seggt:
»Aahh, ik warr al ganz hatt!«
Ik dacht, de harr villicht ene Buddel Cola ümsmeten, wiel se so rümspaddelt hett.
Ene Tietlang heff ik mi dat ankeken, aver denn heff ik dacht, dat hol ik nicht mehr ut!
Un jüst in de Ogenblick, in de Sekunn wo ik ümschalten wull, see ene vun de Schauspelersche, dat se all total versaute Wiever sünd un ik schall se anropen!
Ik heff se aver nich anropen, ik heff se doch gor nich kennt. Ehrlich! Man denn kamen mi aver doch Twiefel, of ik se villicht doch kenn.
Denn direkt in ehre Gesichter heff ik jo nich keken. Woans schall man dat ok!!
Un nu kümmt de moderne Utfund vun de Festplatten-Receiver in’t Speel.
Ik heff de Film torüchlopen laten un mi denn de Gesichter ansehn. Nee, de heff ik redig nich kennt. Also heff ik ok nich anropen; ik wüss ok nich, wat man mit de so reden schall. Ik fraag se, wat snackt man so mit versaute Wiever? Wenn se dat weten, seggt se mi dat, ik weet dat nich.
Wieldat ik noch so dor över nadenk, weren de Fruuns batz vun de Feernseher verswunnen un de Bildschirm weer vull vun nakelte Mannslüüd. De weren nich ganz naakt, de harrn Ledderbüxen an. Dat weren aver kene Trachtenbüxen, sünnern so swatte, korte un heel enge un an ehre Liever harrn se rundüm swatte huutenge Remen ümtüdelt. Op de Köpp ok swatte Ledderkappen un allens mit blanke Knöpp un Neden smückt.
Een vun de Jungs vertellt, wenn wi mit dat Beluern vun de Wievers fardig sünd, könt wi jo mol bi se anropen. Denn se sünd jo »Gays« ut miene Ümgegend!
Ik see: »Wat, Gays in miene Ümgegend ?«
Ik heff noch nienich Schwuchteln in miene Naverschop sehn!!
In dat Dörp, in dat ik wahn, hebbt wi kene Bäckeree, kenen Slachter, keen ALDI or Lidl, kene Post, kene Scholen – wi hebbt nix!!
Aver in miene Naverschop schölen ledderschwule Achterloders wahnen??
Dat sleit jo woll dat Fatt de Bodden rut !!
Un bi de heff ik ok nich anropen!