NEDDERDÜÜTSCH AUTORENDREPEN DIGITAL 2020
Brigitte Fokuhl
Lecker Meddageten
In`t Blatt stünn to lesen, König Willem Alexander un Königin Maxima vun Oranien hebbt dat Slott in Swerin un Fru Schwesig enen Besöök afstatt´. Willems Vadder weer je Düütscher, liekso sien Grootvadder, un sien Urgrootvadder sogoor Meckelborger. Dor kann man je mal nakieken, wat sik bi de Biller an de Wänn´ in`t Slott noch mehr Verwandtschop finnen lött. Letztenenns hebbt sik fröher bi Königs de mehrsten Lüüd verschwippt un erschwägert. Hüüt is dat je gottsiedank ´n beten ut de Mood kamen. Dor heiraden vele Königssöhns un –döchder börgerliche Partner. Un dat is ok goot so wegen dat Blootupfrischen. Königin Maxima stammt je ut Südamerika un hett ehrn Mann vör Ort kennenlehrt. Un `ne heel nette Deern is se je ok un bi de Landslüüd vun Willem Alexander in Oranje goot ansehn.
Nu hett sik Fru Schwesig dissen Besöök bannig wat kosten laten. Dat sall woll dorbi rutbraden. Dor is blots wat bi. Dat Geld för dissen Besöök, dat mütten de Stüürtahler upbringen, stünn ok in`t Blatt. Ik weet je nich, wat dor so up`n Disch bröcht worrn is. Villich güng dat je mit`n amüüs göll
los un mit ´ne klore Ossensteertsupp wieder. Nahstens wurr een groten Töller serveert mit wat Lüttes up, so – segg mal – een Happs, un weg is dat. So een Upwand geiht natüürlich wieder, un dat Eten treckt sik hen. Dorto mütt man twischendörch ok mal anstöten, villich mit een Glas Schatoo Lafitte orrer sowat in de Oort. Un to`n Sluss gifft dat wat Sötes un `n Stück Kääs ut Holland.
Ik maak mal een annern Vörslag för`t Eten. Woans wäär dat denn mit Meckelborger Rippenbraden, fein mit Backplummen un Appels füllt? … Dor kannst´ di rinleggen, un dat versleit ok wat. Doch dat is eher wat för Willem Alexander. Aver wat maakt wi mit Maxima? … De mütt je up Tallje holln, un sowat geiht mit Meckelborger Rippenbraden nich so goot. Tschä, dor mütt de Köök sik woll noch wat anners infalln laten. Villich hebbt de beiden je ok mal de „volkstümliche“ Tuur un gaht ünner Lüüd? … Denn gifft dat an`n Stand up een Papptöller dree frisch braadte Kantüffelpannkoken mit een düchdigen Klacks Appelmoos vun de Sort „Boskoop“ dorbi. Un wenn Maxima dat nich mag – wovun ik noch nich övertüügt bün – denn kann se sik je poor „Poffertjes“
backen laten. Sowat kennt se doch vun tohuus ut Oranje. Een anner Idee wäär een groten Töller Arvensupp ut de Gulaschkanone mit Bockwust binn´. Un denn kriggt man je Döst un föddert sik een frischet Pils, drinkt ut de Buddel orrer vun`n Fass an`n Tresen.
Willem Alexander hett je ok fröher den Naam „Prins Pilsje“ hatt. Dor kümmt em sowat doch topass. Dat allens is in Meckelborg prima to kriegen. Up`t Land wasst Tüften, dor kann man mit hanneln – un dat doot se je ok. Is allens dor, wat good smecken deit un een bekümmt. Also, wenn sik mal wedder Königs to Besöök ankünnigt, künn man sik mal ümstelln up „normal“. Dat is denn nich so düür un smeckt liekers. Goden Aptiet un proost! Laat juch dat good gahn!
Hein Mück ut Tra`münn
Wokeen kennt nich dat Matrosenleed „Hein Mück aus Bremerhaven ist allen Mädchen treu…“. Bi Hein Mück ut Tra`münn is dat anners. Dat is `n Kroog mit vele Frünnen vun de norddüütsche Köök. Allerbest gifft dat dor Fisch un vör allen Labskaus. Dorför is he bi siene Landslüüd un ok Touristen bekannt.
Vör vele Johrn sünd wi in`n Winter mal mit unsen Vereen bi Hein Mück to Gast west. Buten kunnst` nich sitten. Dat weer to kolt. Binnen allerdings weer dat drangenvull, un de Luft bannig dick. Egaal, wi hebbt unsen Labskaus man so wegneiht; un dorto wurr gegen den Döst een Beer zischt. Proost! Af un to hebbt wi een Leed to`n besten geven, un wi (un de annern Gäst) hebbt sik bannig höögt. Dor weer blots wat bi: wokeen mal ut de Büx müss un achtern in de Eck seet, de müss ünnern Disch na vörn krabbeln. Wi annern hebbt de Been introcken. För`t Upstahn un achtern Vörbidrängeln, dor fehlte de Platz. Dor wäärn wi allesamt as bi`t Dominospelen ümfolln. So vull weer de Gaststuuv. Un up dat Klo weer dat man ok bannig eng. Aver dat hett nüms stöört. Wi weern je jung un vergnöögt. Also hüüt würr ik nich mehr ünnern Disch dörchkrabbeln, üm na`n Lokus to kamen. Aver wenn ik an Hein Mück sien Labskaus denk, denn löppt mi nu noch dat Water up de Tung tosamen.
Is bald allens vörbi. Hein Mück slött af. De Lüüd wüllt hüüt „gepflegte Gastronomie und Sanitäreinrichtungen“. Un sowat kost` `ne Masse Geld. Dat is toveel för Hein Mück. Een Stück Tra`münn geiht to End. So is dat in`n Leven. Noch wat: Vun Hein Mück ut Bremerhaven höört man ok nich mehr veel. He is woll beten ut de Mood kamen, de famose Matroos.
Vörnehm spiesen
Nülich harrn wi een Inladen to`n Avendeten in een besünners vörnehm` Lokaal. Dor seten överall Lüüd an de Dischen, de mütten woll nich up`n Penning kieken. So sehn se jedenfalls ut. Wat wi ok so utsehn hebbt, weet ik aver nich. Wi kregen enen Stohl ünnerschaven an een fein indeckten Disch.
Un denn keem ok glieks de Deern mit de Spieskoort. Handschreven weer dat, mit grote Schrift, up Pergamentpapeer. Na, dat maakt doch wat her! Dat geev blots „Menü“. Dat heet, du müttst di een Vörspies bestellen, nahst dat Hauptgericht un to`n Sluss wat Sötes odder Kääs. Priesen stünnen nich
dorbi. Wat nich bedüüd, dat dat allens för ümsüs is. In`n Gegendeel: Över Geld warrt nich snackt, dat hett man, wenn man in dissen vörnehmen Laden geiht. As dat miene Oort is, wull ik aver geern mal „gegen den Stachel löcken“. So fraag` ik de Deern up platt, wat se mi nich `n Töller mit Braatkantüffeln un Suurfleesch bringen kunn. Dor harr ik graa` so`n Smacht up. Dor böhr se de Nääs noch `n beten höger un meen, dor müss ik in een anner Lokaal gahn, sowat würr dat hier nich geven. Na, nu wüss ik je Bescheed un heff mi nochmal de Spieskoort ankeken. As Vörspies geev dat „tarte de poularde“ odder „soupe aux crevettes“. Sowat wull ik aver gor nich. Ik wull nich poor Töllers mit wenig up. Ik wull enen Töller mit veel dorup. Denn hett se mi mit veel Verhanneln wat Feins bröcht: „Hirschfilet à la sauvage avec des legumes et pommes boulettes“. Un achterran heff ik
noch wat Sötes günnt: „Iesparfait aux fruits de jardin.“ Un drunken hebbt wi een „Chateau de Montagne blanc“. „À la vôtre!“
Na, nu reekt dat aver mit dat Vörnehme! Ok wenn de Serveerdeern woll dacht hett, ik bün dösig un kann blots platt (wat se nich kann), dor hett se sik sneden. Ik kann ok Franzöösch, wenn`t sien mutt. Aver dat nahste Mal gaht wi doch wedder in`n Dörpskroog. Dor gifft dat wat Reellet. Man smeckt hett dat doch in dat vörnehme Lokaal, sogoor allerbest. Wat dat allens kost` hett? … Weet wi nich, wi weern je inlaadt.
