„Ik bruuk ganz gau wat, wo ik dat allens ünnerbringen kann“, seggt Gerd Richert ut Haselau in de Haseldörper Masch. Wat he mit „dat“ meent, sünd Bökers. Överall in’t Huus staht un stapelt sik al de Kisten vull dormit. All sünd se op Platt.
Siet dat Richert in de Zeitung den Oproop startet hett, dat he en plattdüütsche Bibliothek opbuen will un dorför Literatur sammeln deit, steiht bi em dat Telefon nich mehr still. Vun överall roopt se em an un wüllt em Bökers schenken. Bummelig 2000 sünd dat nu al. Un de List, woneem he noch hen schall un afhalen is lang. De 500 Böker, de al vörher bi em op den Böhn liggen deen, hett he noch gor nich mitreekt.
Man alleen is düsse Aktschoon nich to stämmen. „Du büst ok en Drömer. Ik günn di dien Droom. Un solang ik kann un dor Lust to heff, warr ik mit di gahn“, seggt Fru Richert. Dat is de gode Seel vun dat Twee-Personen-Ünnernehmen. „Ahn ehr güng dat nich“, seggt ok ehr Mann. Se tippt Geschichten för em af, is mit em tosamen an x verscheden Steden ünnerwegens to Böker afhalen. Un to Huus hölpt se bi’t Soteren in ünnerscheedlich Kistens un Kassens. Bilütten gifft dat bi Richerts in’t Huus aver en Problem. Un twoors en Platzproblem, denn mit so en Resonanz hett de Huusherr nich reekt. Op lange Sicht weer’t goot, wenn de Gemeen em ünner de Arms griepen dee. Denn ewig kann he dat jo ok nich maken, sinneert he. En plattdüütsche Bökerie. Dat weer dat Richtige, dröömt he en beten in de Tokunft.
De Geschichten, de he in de Böker finnen deit, schrifft he för de jungen Lesers üm oder ännert se af, un maakt se en beten eenfacher för jüm. Dat de Stoff lichter to lesen un snacken is. „Veredeln“ nöömt Richert dat. „Dat se sik doran nich de Tung breken doot“.
Denn egentlich weer düsse Böker-Sammelaktschoon för de Jugend dacht. Siet 15 Johren leitet he de „Jungen Platten“. Dat is de Jugendgrupp vun de Elmshorner Speeldeel. De jungen Lüüd, de dor mitmaakt, sünd twüschen söven un 15 Johr oolt. Mit Jüm öövt he Eenakters, Sketche un speelte Witze in. Optritte hebbt de „Jungen Platten“ to’n Bispeel bi Kringsoder in Olen- un Pleegheime. Dor leest, speelt un dräägt se Gedichten vör. Aver Richert is flexibel. Vör twee Johr harr he en Grupp tosamen, de lever singen as spelen oder lesen müch. Denn worr even mehr sungen un Musik maakt. „Op de Mischung kümmt dat an“, seggt he. Un ok op dat Publikum, wenn se hier Opföhren maakt. Man op dat is Verlaat. De Lüüd, de kaamt, sünd tru un künnt ok verdrägen, wenn’t mal nich allens perfekt is.
Drapen deit sik de Jugendgrupp in den Konfirmandensaal vun de Karkengemeen jeden Middeweken. Blots nich in de Sommerferien. Un nich in Corona-Tieden.
Grundsätzlich mööt sik plattdüüsch Verenen un Verbännen ok bewegen, meent Richert. Dat reckt hüüttodaags nich mehr un töven, dat de Lüüd kamen schüllt. Nee, man mutt op se togahn.
„Wenn wi uns nich gegensiedig ünnerhaken doot, un wenn wi nich mit de jungen Lüüd anfangen doot, denn warrt dat ok nix. Wenn du wat willst, denn musst du bi de Jungen anfangen. De Schangs, wat to maken un to bewegen, is riesig. Dat kannst an de Trüüchmellen sehn, de wi hier bi den Oproop kriegen doot“, seggt he noch.
Wenn de Film denn in’t Kino lopen is, denn geiht he op de Reis. Mit Beamer un Leinwand utstaffeert, wiest Schulz de Striepens in Spoorthallen, Gemeendehüser un Dörpskröög dat ganze Land op un daal. Intrittspries fief Euro. Dat is en fairen Kurs. Un sodennig speelt he bilütten denn de Kosten vun de Films wedder in. Dat Intress is groot un de Regisseur jümmers wedder opreegt, woans sien Wark bi de Tokiekers woll ankamen warrt. „De Lüüd lacht öftmals an verscheden Steden vun den Film“, fallt em dorbi op.
Veel Glück, Gerd Richert!
Un he sammelt wieder. Wenn de Böker ut de Region sünd, kümmt Gerd Richert sogor un haalt se persöönlich af. Tofaten kriggst‘ em ünner (04122) 82066