„PLATT FÖR HÜÜT UN MORGEN“, NEDDERDÜÜTSCH AUTORENDREPEN 2022
Petra Kücklich
Meist veerteihn
Trurig kiekt Miria op den leddigen Platz an ehr Siet. Bet vör twee Maanden hett dor noch ehr Fründin Amina seten. Se harrn so veel Spooß mitnanner! Man se hebbt ok flietig lehrt. Sünnerlich Amina hett allens opsuugt as so’n drögen Swamm, allens, wat de Schoolmeistersche jüm vertellt un biböögt hett: Lesen, Schrieven, Reken, man ok veel över Planten, Deerten un Minschen, dat Land un dat Wedder un woans dat annerswo op de Eer togeiht. Dor geev dat soveel, wo se noch nienich wat vun heurt harrn. Wieder as bet no dat lütt Dörp, woneem se verköpen deen, wat se vun de Oornt nich sülvst bruken, un woneem se nu no School güngen, wieder weern se noch nienich wegkomen. Un se harrn grote Drööm, wullen wieder no School gahn, no de grote Stadt, un villicht studeren, wullen Doktersche warrn, oder Afkaatsche oder Ingenieursche. Se hebbt sik jümmer streden, woans se för jümehr Lüüd op’t mehrst doon kunnen, wenn se denn wedder torüchkemen, eendaags, mit en gode Utbillen. Amina wull op’t leevst Doktersche warrn. Dat harr se sik in’n Kopp sett nodem ehr öllste Süster bi de Geboort vun ehr drüddet Kind dootbleven weer. Un Amina harr dat wiss schafft. Nienich weer se ahn ehr Opgaven no School komen, liekers se jeedeen Morgen, vördem se no School güng, för de hele Familie Woter holen un de twee Zegen melken müss un an’n Nomiddag op’t Feld un in’n Huusholt hölpen un op de lütten Gören passen. Amina weer al lang bang, ehr Öllern kunnen ehr vun de School nehmen. Man so lang se ehr Arbeit dä, leten se ehr. Tominnst kreeg se in’e School to eten, ahn dat ehr Öllern dat betohlen müssen. Mit ehrn bannig ansläägschen Kopp kunn Amina ehr, Miria, foken wat verkloren, dat se nich foorts begrepen harr. Jo, wenn een dat trecht kregen harr, denn weer dat Amina west. Se harr dat kunnt – wenn se ehr loten harrn.
Man vör dree Maanden keem en Naver no Amina ehr Öllern hen. Den sien Hoffsteed liggt en halven Dag wieder no Oosten hen. Dor is de Bodden wat beter un he hett en hele Heerd Zegen. He verkloor, de Truertiet no den Doot vun sien eerste Fru weer nu vörbi un Amina weer jo nu al meist veerteihn, in’t richtige Öller to’n Freen. Dorwegen wull he ehr to Fru hebben. He kunn goot för en Fru sorgen un Amina schull em gesunne Kinner schenken. Amina ehr Mudder beed em, wat he nich noch poor Maanden töven kunn bet Amina mit de School trecht weer. Man dat wull he nich. Sien Fru bruuk keen Schoolafsluss. De Deerns kregen dor blots Grappen in‘n Kopp sett. Opto wull he nich, dat de Keerls sien tokomen Fru to driest ankieken deen. So een Fru wull he denn nich mehr. Licht hebbt sik ehr Öllern dat nich mookt. Man nodem Amina ehr Vadder vunwegen de dore Süük nu ok noch sien Arbeid verloren harr, harrn se meist nix mehr in’e Melk to krömen. Dor keem dat jüst recht, wenn Amina bi ehrn Mann versorgt wörr. Ehr jüngere Süster weer bilütten oolt noog. Se kunn Amina ehr Opgaven in’e Familie övernehmen. Un de Naver wull jüm ok noch en Zeeg dorto geven. Also wörr Hochtiet fiert. Amina ehrn Protest, se wull wieder no School gahn un Doktersche warrn, se wull nich heiraden un al gor nich een, de mehr as dreemol so oolt weer as se, den hebbt se nich gellen loten. Ok de Schoolmeistersche kunn bi de Öllern nix utrichten. De Naver hett gor nich eerst mit ehr snackt. Kott harrn de Fründinnen sik utklamüstert, Amina kunn weglopen. Man se wüss nich, wohen, un wull dat ok ehr Öllern nich andoon. Opto harr en Deern alleen ok meist keen Rechten. Also bleev se. Se harrn Amina fein rutputzt för de Hochtiet. Man Miria kunn er noföhlen, dat se sik vörkeem as op en Gräffnis, dat Gräffnis vun all ehr Drööm.
Ehrgüstern weer wedder Markt in’t Dörp. Miria wull för ehr Familie sülvstknütte Taschen verköpen. Miteens stünn Amina blangen ehr. Se wull ehr jüst ansnacken, dor dräng sik en öllere Fru dortwischen un trock Amina vun ehr weg. Man Miria föhl jichtenswat in ehr Hand un seeg en lütten tohoopfolen Zeddel, den Amina ehr tosteken harr. An’n Avend sleek se sik en Stück weg un lees den Breef:
Leve Miria,
du fehlst mi unbannig! Ik föhl mi so insparrt! Mien Mann lett mi meist nich ut’t Huus, al gor nich ahn Opsicht vun sien ole Mudder oder öllere Süster. Un Besöök dörv ik ok nich hebben. Ik schall blots för em dor sien. Man snacken deit he mit mi nich. Över Dag arbeid ik mit de annern Fruuns op’t Feld un in’t Huus. Dat is so langwielig! De snackt blots vun’e Zegen un de Oornt un över Lüüd, de ik nich kenn, un spekeleert, wannehr ik denn wat Lütts kriegen warr. De Arbeit is nich sworer as tohuus un to eten gifft dat noog. Wenn blots de Nachten nich weern! Denn mutt ik bi em liggen un he stött sien Pint in mi rin. Wi hebbt dor jo annerletzt in’e School över snackt, woans dat geiht twischen Mann un Fru. Man he is so groff un dat deit so gräsig weh! Männichmol fallt he sogor merrn an’n Dag över mi her. As ik denn no’n Maand mien Blöden kregen heff, hett he mi slahn un en Week lang insparrt. Eerst heff ik blarrt, man denn heff ik mi dacht, tominnst lett he mi so lang in Roh. Wenn ik blots wat to lesen hatt harr! Annerletzt dörv ik mien Familie besöken. Mudder sä, ik müss dat utholen. Wenn dor eerst wat Lütts ünnerwegens weer, wörr dat beter. Man ik will noch keen Kind hebben! Sien eerste Fru is bi de Geboort storven. Se weer blots een Johr öller as ik. Ik bün so gräsig bang! Uns Schoolmeistersche vertell, in anner Länner köönt de Fruuns in’t Krankenhuus gahn un bringen jümehr Kinner dor seker to Welt. Dorwegen wull ik Doktersche warrn un ok bi uns de Fruuns un Kinner hölpen.
Leve Miria, ik kann mien Droom nu nich mehr wohr moken. Man du kannst noch wieder no School gahn. Du hest dien Paten in’t Utland, de di dorbi hölpen doot. Also mook du för mi den Droom wohr, uns Droom! Du kannst dat schaffen!
Ik stell mi vör, ik sitt blangen di in’e School
Amina
Man de Platz blangen Miria blifft leddig. Se mutt nu sehn, dat se ok alleen trecht kümmt. Dorwegen will se nu sünnerlich goot oppassen un veel lehren. Mag ween, se kunn denn al tokomen Johr no de högere School gahn. De Schoolmeistersche hett vertellt, dat gifft ok Stipendien, dat se villicht sogor studeren kann, un jichtenswann Doktersche warrn. Oder doch lever Afkaatsche? Denn will se dorför strieden, dat keen Deern vun’e School afgahn mutt un en Keerl heiroden, den se sik nich utsöcht hett. Man för Amina is dat to laat.
