De 21. September is de Dag, de an Demenz dinken hölpen schall. Düt Johr stünn he ünner dat Motto „Plattdüütsch un Demenz“. Een Dag later hett dat op de Friefläche vun’n Robert-Koch-Park in Mölln en Aktschoonsdag to dat Thema geven. Vertreden weren Verbännen un Verenen as de ASB un de AWO jüst so as Pleeginrichten un Institutschonen as de Pleegstützpunkt Mölln mit Infostännen. Merrn mang stünn ok dat Zentrum för Nedderdüütsch mit en Infostand to de Themen Demenz un „Plattdüütsch in de Pleeg“. Över den Namiddag verdeelt geev dat en bunt Programm mit Gesangsinlaag vun den Chor Goldkehlchen, bi den demente un nich demente Lüüd tohoop singen doot. En Schölergrupp ünner dat Leid vun de Möllner Plattdüütschbeopdragte Inge Pusback harr mit lütt Sketchen un Leders ehr Optritt. En intressante Namiddag to en wichtige Thema.
Honnig in’n Kopp
(ut de Bergedorfer Zeitung, 24.09.22)
Vele Minschen gaht en lange Weg in ehr Leven. Un mennigeen geiht en wiede Streck dorvun ok wedder trüch. So kunn een de Veranstalten to’n 21. September överall in’t Land tosamenfaten. Düsse Dag schall dinken hölpen an Demenz. In düt Johr weer dat Motto „Demenz un Plattdüütsch“. De Tosamenhang warrt gau kloor: De Lüüd bi uns warrt jümmers öller. Dat is en feine Saak. Man dor hangt ok allerhand an. Vele bruukt in’t Öller Hölp un Pleeg, wieldat de Liev nich mehr recht mitmaakt. Bi annern lött de Geist na. Se warrt bilütten tüdelig. Dat malöört in’t hoge Öller jümmers öfter. Toglieks is dat för vele Minschen en Tiet in ehr Leven, in de se trüchgaht na’n Anfang hen. Mennigeen leevt mehr in sien Erinnern. Je mehr dat Hüüt verswinnen deit, desto wichtiger warrt dat Güstern. Een weet avends villicht nich mehr, wat dat to Middag geven hett oder wat för en Wekendag hüüt jüst is. Man op de Leder ut de Schooltiet vör 80 Johr künnt se sik nipp un nau besinnen. För vele Minschen, de hier opwussen sünd, hett dat twüschentiets en Spraakwessel geven. Se sünd op Plattdüütsch groot worrn. Sodennig is dat nich verwunnerlich, dat du mit jüm op Platt snacken kannst, wenn du se op Hoochdüütsch al lang nich mehr tofatenkriegen deist. Denn düsse eerste Spraakebene, de vun de Moderspraak, verswinnt toletzt. Wenn nix mehr geiht, geiht Plattdüütsch. Mennigmal sünd dat blots enkelte Wöör, de jüst so as en Slötel sünd, un in den Minschen wat anstööt, wat em licht un waken maken deit. Dorför is dat goot un wichtig, wenn Plegerschen un Plegers en beten platt snacken künnt. Dat maakt jüm de Arbeit lichter, un den Minschen, de hulpen warrt, den Dag en beten schöner.
Fritz-Reuter-Pries för Klaas-Hinrich Ehlers
Vertellen vun fröher - Vertellcafé mit' Zentrum in Sövenbööm
