Kolumne: Middelöller

Middelöller

Letzt heff ik in’n Kiekschapp ‘n Bericht över’t Middelöller sehn. De harrn jo dormaals reinweg gor nix. Nich nich maal Licht. Piekendüster weer dat. Dorüm heet dat ok “finsteres Mittelalter”. Kunnst nich Hand vör Ogen sehn. Un so sünd düsse armen  Stummels dörch meist dusend Johr Düsternis dörch krabbelt. Also, “in Unvernunft'” is dormit meent. Un wat  nich allens scheep lopen is: Se hebbt Hexen verbrennt, op’nanner loosgahn sünd se, de Pest harrn se an’n Hals. Haut hebbt de sik mit praktisch  allens,  wat se in de Finger kregen hebbt, ahn Sinn un Verstand. Gräsige Tieden weren dat, ehrdat üm 1500 denn bilütten maal een dat Licht andreiht hett. Aver ganz suutje, sotoseggen mit ‘n Dimmer. Dat weer nich so, datt de Lüüd mit eens denn wussen, datt keen Middelöller mehr weer un se sik anstännig benehmen mussen. Vun wegen! Dor güng ok later noch ‘n Masse in de Büx.
Nee, wohrhaftig  anners woorn is dat eerst in uns Tiet. Nu hebbt se nich so’n klöterigen Knüppel in de Hannen, sünnern ‘n richtig echtet Maschinengewehren. Wenn dat keen Zivilisatschoon is!